Özet

Canlıların yaşamsal sürekliliğini sağlayabilmeleri için gerekli olan bileşiklerden biri olarak su, mekân, insan ve yaşam biçimi üzerinde yönlendirici etkisi olan önemli bir öğedir. Toplumların dünya üzerindeki yerleşimlerinin dağılımı, bölgesel su rezervleri ile gösterdiği ilişkileri bakımından suyun sosyal önemini vurgulamaktadır. Suyun önemi yalnız hayatın devamlılığı bakımından değil, aynı zamanda hayat standartları ve uygarlık düzeyleri açısından da değerlendirilmelidir. Suyun insan yerleşmelerine ulaştırılması, uygarlık tarihinin önemli aşamalarını yansıtmaktadır. Su bulabilmek için toprağın derinlerine uzanan kuyular açılmış, önceleri zahmetli taşıma yöntemleri ile su kaynakları ve akarsulardan tarım alanları ve yerleşimlere su getirilmiştir. En eski çağlardan beri çeşitli uygarlıklara beşik olmuş Anadolu'da yaşayan kavimler günümüze su kullanımına ait çeşitli izler bırakmışlardır. Osmanlı toplumunda da geleneksel kültürün suya gereksinimi, toplumsal kimlikten inançlara kadar tüm sistemi etkilemiştir. Osmanlı İmparatorluğu’na yaklaşık bir asır başkentlik yapmış Edirne’de pek çok su yapısı bulunmaktadır. Çalışmada bu yapılar; su kemerleri, maskemler, kanallar, büyük su toplama havuzları ve su terazileri olarak ele alınmakta ve kentteki “su terazileri” analiz edilmektedir. Böylece Edirne’deki günümüze ulaşan ve ulaşamayanlar tespit edilerek incelenmektedir. Çalışmanın bu konu ile ilgili ve anıtsal mimari ile ilgili yapılacak diğer çalışmalara veri oluşturması amaçlanmaktadır.